Mmm… februari. Het is mijn maand niet. Ik zie witte wangen in de spiegel en een troosteloze kale bende door het raam. Toegegeven… er staat al één struik in bloei. Hij kondigt het voorjaar aan. Ik heb licht nodig. Ook in mijn hoofd. Er gloort zin in om van alles te veranderen!
Laat dat nou net niet nodig zijn. Ons huis is verkocht. Aan de leukste van alle geïnteresseerde stellen. Zij gaan vast net zo genieten als wij altijd doen.
Mijmerend onder het genot van een heerlijke cappuccino vraag ik me af of ze m’n keuken zullen gaan renoveren. Na dertien jaar trouwe dienst functioneert alles nog prima. De marmeren achterwand en het rvs werkblad zijn nog hartstikke mooi. De keukenfrontjes zijn wat verkleurd, dus misschien kan ik die nog voor ze vervangen en de apparatuur kan meneer zelf doen: hij is namelijk ook werkzaam in de keukenbranche… toeval?
Alle mensen met voorjaarskriebels krijgen een extra duwtje in de rug met de tijdelijke BTW-verlaging naar 6 procent, op arbeid bij woningrenovatie. Deze economische por duurt tot 1 juli van dit jaar. Was hun keuken tweeënhalf jaar geleden al toe aan vervanging, nu begint hij langzaam uit elkaar te vallen. Keukenondernemers, haast u om deze klant te pakken te krijgen! Diezelfde consument wil langzaam zijn geld weer uit de vingers laten glippen, zo bleek de laatste maanden van 2010. Wat ons betreft rollen die euro’s naar een duurzaam product als keukens! Waar wacht u nog op?
Wachten op die BTW-verlaging is voor mij persoonlijk trouwens geen optie. Voor nieuwbouw gelden weer heel andere normen, zeker voor nieuwbouw op duizend jaar oude grond. De vrees dat ze een minuscule theelepel uit het jaar 1260 zullen vinden tijdens het archeologisch onderzoek ter hoogte van de kelder in ons nieuw te bouwen huis, is niet ongegrond. Laat ze die alstublieft niet vinden, lieve God. Dan graaf ik hem later zelf wel op!
Olga Kuiper