Rondrijden in steeds kouder wordend Nederland, de dagen die korter worden, dat heeft wel wat. Het dak van de wagen hermetisch gesloten en de verwarming op 10. Ik ben een mens van seizoenen. Een vertrouwd tafereel.
Daarnaast voel ik de spanning die in de lucht hangt. Teveel lege showrooms, soms gedateerd, vaak prachtig ingericht: mensen kom toch eens kijken, we kunnen de prachtigste keukens naar uw wensen invullen! Maar waar blijft die consument?
“Ze wachten allemaal af Olga”, zegt een bekende keukendealer. “De huizenmarkt is een luchtbel, de prijzen lijken te kelderen en wij maar wachten…” Waar wacht je dan op, vraag ik zacht? “Op de tijd dat de dip over is en alles weer zo wordt als het was”.
Zelf spreek ik niet over een dip maar over de nieuwe tijd. De tijd waarin de kritische, zelfbewuste consument zich eerst uitgebreid op het internet oriënteert. Die vervolgens in de auto stapt naar de dichtstbijzijnde keukenzaak, waar hij altijd langsrijdt als hij naar zijn werk gaat. Als die showroom niet up-to-date is, de collectie niet uitgebreid genoeg, rommelig zelfs of de adviseur geen op maat gesneden aandacht heeft voor deze potentiële klant, stapt de consument weer in zijn auto om net zo lang te rijden totdat hij wel een dergelijk keukenverkooppunt tegenkomt. Dat vindt de klant niet erg, die wil gewoon goed geholpen worden en geen cent teveel betalen. Handel je zelf anders dan?
Wachten op ‘vroeger tijden’ heeft dus geen zin. Hoe speel je in op deze nieuw denkende en handelende klant? Hoe hou je die klant vast? Hoe zorg je dat hij wel bij jou koopt? Moet dat met zo’n grote showroom of bundel je je krachten met een andere woondiscipline? Wat zijn je sterke punten en wat zijn je valkuilen?
Zo komt een mens zichzelf tegen in tijden van verandering. Of is het zo dat alle tijden onderhevig zijn aan verandering? Niets nieuws dus? De kunst is het oude los te laten. Pas dan laat je het nieuwe echt toe.
Dit gezegd hebbende besef ik dat ik zelf ook midden in dat proces zit: de beproeving om tot iets nieuws te komen, pittig maar noodzakelijk. Misschien helpt het naderen van het einde van 2011 daar wel bij. Ik wens u een inspirerend 2012 toe en onthoud: wat je niet vasthoudt, hoef je ook niet los te laten.
Olga Kuiper