Het is einde voorjaar. Het start-up-bedrijf van mijn zoon en zijn twee compagnons puilt aan alle kanten uit zijn oude slaapkamer. Ze werken tussen opgestapelde dozen en kabels. Hun twee stagiaires werken in mijn man zijn werkkamer. Als de volgende twee ontwikkelaars de slaapkamer van mijn dochter willen innemen, is het einde in zicht van een prachtig mooie opstartperiode hier in huis. Hun volgende stap is een kantoor in Rotterdam wat nog helemaal ingericht moet worden en je raadt het al: dat mag niet te duur zijn, maar wel cool en industrieel, dus: “Mam, kun jij ons helpen inrichten?” De vloer wordt netjes op tijd geleverd maar de vloerenleggers moeten het laten afweten als blijkt dat de ondervloer niet droog is. De zoektocht naar andere vloerenleggers gaat niet over rozen. Als “Beun de Haas” uit Breda niet komt opdagen, kan ik de jongens ervan overtuigen de veel duurdere vakman uit Duitsland te laten aantreden, “want jongens, een vloer netjes leggen is een vak! Je wil er toch ook jaren met bureaustoelen overheen rollen?” Bij het installeren van de keuken loopt vrijwel alles gesmeerd op een beschadigd artikel na dan. “Hoe zal ik dit dan oplossen Olga”, vraagt de attente keukenmonteur mij na één keer voorgesteld te hebben? Wat een goede vakman en ook nog eens enorm klantvriendelijk……….. Wow, hadden we er daar maar genoeg van in onze branche! Ik heb hem de hemel in geprezen 🙂
Want in dit land kunnen we allemaal wel denken dat we steeds langer door moeten leren en zo hoog mogelijk onderwijs moeten volgen, maar met deze overtuiging zitten we nu dan helaas met een enorm tekort aan vakmensen. Als onze jonge hoogopgeleide yuppies in Rotterdam op de kale beton moesten zitten, geen koffie konden zetten of boterham smeren, dan houdt het snel op voor dit soort jongens met veel hersens in het hoofd en twee linkerhanden. De “denkers” kunnen niet zonder de “doeners” en andersom.
Onze economie draait op mbo-ers. Maar dan moeten we ze wel aan ons binden op de middelbare school, perspectief bieden en bovenal hen waarderen. Hen waarderen opdat ze zich kunnen ontwikkelen tot een uitstekende vakman of vakvrouw en vooral gelukkig kunnen zijn met wat ze doen. Laten we stoppen om onze focus te leggen op hoogopgeleiden en juist waarde hechten aan “een leven lang leren”, of dat nou uit een boek is of in de praktijk. We hebben elkaar nodig in deze samenleving. Dat begint bij waardering van vakmensen!
Olga Kuiper
redactie@qumedia.nl