Mam, kun je mijn nek en schouders even masseren? Ik kijk in het witte bekkie van mijn jongste dochter. Sinds september studeert ze aan de TU in Delft en leert hoe ze schepen moet ontwerpen. Natuurlijk ook een zeilboot zodat de middelste dochter daarop de wereldzeeën kan trotseren. De dames hebben bedacht dat hun broer dan wel de sponsor zal zijn. Genoeg gedroomd. Eerst moet er geploeterd en gezwoegd worden zodat ze bij de 30% hoort die het eerste jaar doorkomt. Wat een eisen worden er vandaag de dag aan die kinderen gesteld. Mogen ze ook nog twijfelen, lekker sporten en gezellige dingen doen, wat bij deze leeftijd hoort? Tijdens het kneden in haar stramme spieren merk ik dat ze zich laat leven en dat de stress haar in rap tempo probeert over te nemen.

“Leven bij de waan van de dag”, “het gaat nu eenmaal zo”, “ik kan er toch niks aan veranderen”. Dit soort reactieve uitspraken hoor ik veelvuldig tijdens mijn trainingssessies in de keukenbranche. De machteloosheid van mensen raakt me en ik snap ook goed dat het gebeurt in deze hectische tijd, waarin we steeds efficiënter en productiever met elkaar werken en een burn-out op de loer ligt.

Laat jij je leven? Bepaalt de ander wat jij gaat doen of de ontstane situatie? Richt jij je op zaken die je niet kunt beïnvloeden. Zoals de tekortkomingen van anderen? Of ben je proactief en richt je je vooral op jouw mogelijkheden en je eigen cirkel van invloed? Waarom zou je je druk maken om zaken waar je geen invloed op hebt? Kijk juist naar die zaken waar je wel invloed op hebt.

Proactief is de regie pakken, het roer in eigen handen nemen. Vooruitkijken en ernaar handelen. Maatregelen nemen zonder dat je door anderen wordt aangespoord om dit te doen. Ook maak je keuzes en neem je daar de verantwoordelijkheid voor. Je kunt omstandigheden niet altijd bepalen, je kunt wel bepalen hoe je ermee omgaat. Proactieve mensen hebben meer controle, voelen zich zelfverzekerder en hebben meer invloed. Dat wens ik u ook toe.

En mijn dochter? Als ik ‘s morgens om halfzes gewekt wordt door onbedaarlijk lachen op de gang en ik wederom haar witte bekkie zie, besef ik dat ze de regie in het stappen ook weer teruggepakt heeft. Fijn hé?

Olga Kuiper
redactie@qumedia.nl