Als ik ’s avonds in het weekend, rond etenstijd onze hond even uitlaat zuig ik diep de koude winterse avondlucht in mijn longen. Mmmmm, geen straf, ik besluit om een extra rondje om te lopen. Wanneer ik verschillende huizen passeer, wordt mijn blik automatisch naar binnen getrokken. Hoeveel gezinnen zitten er niet starend, nietszeggend met hun bord voor de TV, door uitbundig knipperende kerstversiering omringt? Mijn hemel, hoe komt een mens hier tot rust? Ik vraag me dan altijd af wanneer die mensen dan wel met elkaar communiceren? Wat weten zij van elkaar? Wat eten ze eigenlijk? Hebben ze hun maaltijd zelf bereid of wat kant en klaars in de magnetron gemikt? Zijn ze zo gelukkig? En………..wat zou je als keukenontwerper nou kunnen doen om deze mensen samen te brengen? Dat is toch een zalige gedachte?
Dan denk ik aan thuis: lekker eten, kokkerellen, het borrelen en bijpraten tijdens het koken, het is bij ons een groot feest! Het haardvuur brandt. Er worden anekdotes verteld, er wordt veel gelachen. Er arriveren nog meer pubers en ja hoor, die kunnen ook best mee eten, want wildsaus Mam, daar maak je toch altijd heel veel van? Mmmm, ik ben net mijn moeder…
Het laatste huis dat ik passeer ademt rust uit, sereniteit, mooie rustige kleuren, strakke belijning, een vredig gezin babbelend tijdens het eten. Mijn jaloerse blik treft een opgeruimd aanrecht……….Zijn deze mensen zo ZEN en heeft hun keukenontwerper gewoon heel goed gezien wat voor vlees hij in de kuip had? Dan heeft de ontwerper Piergiorgio Cazzaniga (laat u meenemen in het interview met hem in dit blad) toch gelijk: de keuken is geen object, het is een levenswijze…
Met deze gedachte sla ik af naar huize Kuiper, waar, jawel, een vredige rookpluim opstijgt uit de schoorsteen. Zie je Ol, bij ons is het ook best ZEN. Die gedachte verwelkt wanneer ik ons huis verder nader en het bonte gezelschap buiten al kan horen. Toegeven: m’n zelfgemaakte wildsaus en gebraad in de oven ruiken niet gek. Ik kan het niet laten door het raam te kijken: het puberende zooitje met aanhang, heeft zich verzameld rondom de keukentafel. Voor ons dit jaar geen kerstkleed maar de tekeningen van ons nieuwe huis waarover de laatste details worden besproken.
Ik ben zo benieuwd of mijn zelf ontworpen nieuwe greeploze keuken, waarin je alles kunt opbergen, met sobere, rustige kleuren en horizontale belijning ons gezin ook zoveel rust zal brengen als Cazzaniga betoogt? Met deze vredige kerstwens sluit ik het jaar graag af en wens ik u veel inspiratie toe om keukens te ontwerpen waar mensen graag samen komen!
Olga Kuiper