Het is voorjaarsvakantie: met ons gezin komen we aan op één van de Canarische eilanden, moe van een turbulente tijd waarbij onze jongste maanden ziek is. Dus heb ik een resort geboekt waar je vooral kunt relaxen en waarvoor 1700 bezoekers een review-cijfer 8,6 geven.
Het welkom ‘savonds verloopt niet bepaald vlekkeloos: het is koud en het diner sluit vlak voor onze neus. Rillend van de koude wind die door de kale gangen waait, vragen we ons af of dit adres wel de juiste keuze is. Gelukkig zijn de kamers heerlijk en buiten is het paradijselijk mooi. Nog meer saaie gangen doorwandelend belanden we later voor de borrel in een soort loods die er niet uitziet. Hellup, wat heb ik geboekt? Hoe kan je dit nou gezellig vinden en welke architect heeft dit op zijn geweten? Een knagend schuldgevoel maakt zich van mij meester en belet me om me te concentreren op de gezelligheid van mijn gezin. “Loslaten Ol, we zijn hier om te genieten van elkaar”.
De dagen erna breekt de zon door, het eten is fantastisch en het personeel bestaat uit de allerliefste wezens op aarde. Ik zie geen kale ruimtes meer maar vooral prachtige mensen die ons in de watten leggen. “Het gaat om de binnenkant Ol, de buitenkant is niet belangrijk.” Of toch?
Weken later word ik in april, tijdens de Eurocucina in Milaan, keer op keer getroffen. Ja, waardoor eigenlijk? Door de schoonheid van de bijzondere ontwerpen en materialen van keukens, meubels, badkamers, verlichting enzovoort, waar Milaan tijdens deze dagen vol mee staat. Schoonheid die m’n ziel aanraakt en die me tot rust laat komen, het klopt. “Dus toch ook die buitenkant?”
Ik, die het liefst met mensen werk en met mooi ontworpen keukens, ben eruit: uiterlijke schoonheid die van binnenuit gecreëerd is, raakt mensen. Zodat ze zich prettig voelen en tot rust komen. Daar draag ik, samen met u, graag mijn steentje aan bij.
Olga Kuiper
olga@designvakbladkeukens.nl
twitter: @olgakuiper